RON GARING

Wengi sansaya atis

nalika aku sesingidan ing sajroning swara gamelan

kang digawa dening angin

prasasat tan kendhat

anggonku kulak warta adol prungu

ananging isih mamring

aku wis pingin cecaketan

obormu kang makantar-kantar

madhangi jangkah lan jagatku

ana ngendi papanmu

lelana tapa brata

tanpa pawarta tanpa swara

aku kadya ron garing

kumleyang kabur kanginan

ing jagat peteng lelimengan

krasa luwih abot

anggonku ngadhepi dina-dina ing ngarep

mlakuku ora mantep

kagubet ribet lan ruwet

adoh saka cahyamu

pendhut ing sakindering pandulu

panjenengan

guruku, sihku, oborku

kancanana sukmaku sinau bab katresnan sajroning ati.

Budhi setyawan

Sepining sepi 

sepi ning sepi ora sepi

amerga isih ana swara dhag dhig dhug

jantung kang tansah mung sapuluk

embuh kapan bakal dumadi sepi

ing dina iki

aku arep nyepi

amerga urip pancen ora sepi

nanging ora ana alane

aku lan kowe sinau nyepi

sadurunge dumadi sepi

murih ketemu Gusti

Sastradipati 16 maret 2010

Aluamah

wis kebacut dadi mungsuhe setan

manungsa urip tansah diemong dening nepsu

sing tansah apus-apusan

putih dadi katon biru

mula aja gampang kapusan

marang wernaning mega

asale putih banjur dadi klawu

donya melu peteng

ati uga isa dadi peteng

kaya gua katutup watu

aku arep siau maca

sajroning peteng

senajan bisa bingung

ning petengan

murih katresnan-Mu

Sastradipati 16 maret 2010